Nikos LoupakisMε design που χωρίς το χαρακτηριστικό σήμα στο καπό του θα παρέπεμπε σε… Lamborghini ή Ferrari, το εντυπωσιακό γερμανικό πρωτότυπο των 350 ίππων θα κατάφερνε, πενήντα χρόνια πριν, να μείνει στην ιστορία καταρρίπτοντας ουκ ολίγα παγκόσμια ρεκόρ!
Όταν η Mercedes έθετε στόχο να κατασκευάσει ένα προσιτό σπορ αυτοκίνητο κανείς δεν φανταζόταν ότι θα φτάναμε στο πρωτότυπο που βλέπετε στις φωτογραφίες, το οποίο πέρα από την εντυπωσιακή του εμφάνιση ενσωμάτωνε μία σειρά προηγμένες για την εποχή εκείνη λύσεις. Ο λόγος για τη C 111-II που παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 1970 στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης.
Αποτελώντας μετεξέλιξη της C 111, ενός άλλου concept car της εταιρίας, διέθετε αμάξωμα κατασκευασμένο από πλαστικό ενισχυμένο με υαλονήματα (GFRP) βιδωμένο σε χαλύβδινο πλαίσιο, με το ύψος να περιορίζεται στα 1120 mm, το μεταξόνιο να φτάνει τα 2620 mm και τo μήκος να είναι «πλούσιο», στα 4400 mm, με το ίδιο σχόλιο να ισχύει και για το πλάτος των 1810 mm.
Κληρονομιά της C 111 και ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και ουσιώδες στοιχείο του C 111-II υπήρξε αναμφίβολα ο περιστροφικός κινητήρας Wankel, M 950 F τεσσάρων στροφείων (έναντι τριών της C 111), που με σχετικά χαμηλό για την εποχή κυβισμό – 4 Χ 602 cm3 – απέδιδε 350 ίππους και επέτρεπε στο αυτοκίνητο να αναπτύσσει την εντυπωσιακή τελική ταχύτητα των 300 km/h και να χρειάζεται για τα 0-100 km/h μόλις 4,9’’.
Το C 111 είχε ξεκινήσει την καριέρα του λίγους μόνο μήνες πριν την πρεμιέρα του C 111 II, στην έκθεση αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1969 και στη συνέχεια παρουσιάστηκε επίσης σε μια σειρά από διεθνείς εκθέσεις (Παρίσι, Λονδίνο, Τορίνο, Βιέννη, Βρυξέλλες και Σικάγο). Μάλιστα η ανταπόκριση του κοινού ήταν τόσο θετική, πού στην έκθεση αυτοκινήτου του Λονδίνου βρέθηκε πελάτης που προσέφερε μισό εκατομμύριο μάρκα για μία C 111, ενώ λέγεται πως στα κεντρικά της εταιρείας έφτασαν ακόμα και λευκές επιταγές από άλλους ενδιαφερόμενους που ήθελαν οπωσδήποτε να γίνουν κάτοχοι του εντυπωσιακού αυτοκινήτου.
Σε σύγκριση με τον προκάτοχό της, η C 111-II ήταν σαφώς βελτιωμένη ως προς την χρηστικότητα: το τμήμα σχεδίασης της εταιρίας, με επικεφαλής τον Bruno Sacco και τον Josef Gallitzendörfer, είχε πιάσει δουλειά το καλοκαίρι του 1969 και κατάφερε να βελτιώσει την ορατότητα του οδηγού, τροποποιώντας τα φτερά, την οροφή και το καπό του πορτμπαγκάζ. Η αεροδυναμική ήταν επίσης βελτιωμένη με τις μετρήσεις στην αεροδυναμική σήραγγα να δείχνουν ότι η οπισθέλκουσα του οχήματος είχε μειωθεί κατά οκτώ τοις εκατό.
Εκτός από το κανονικό πορτμπαγκάζ, υπήρχε χώρος για να φιλοξενηθεί ένα ακόμα αντικείμενο (τσάντα ή μικρή βαλίτσα) στο καπό του χώρου αποσκευών, ασφαλισμένο με ιμάντες, υπήρχε δε και η δυνατότητα μεταφοράς σκι. Ενώ ο τότε επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης επιβατικών οχημάτων της Mercedes-Benz, Rudolf Uhlenhaut, έκανε το περίφημο τεστ… βουτύρου για να αξιολογήσει τη μόνωση: έβαλε λοιπόν ένα πακέτο βούτυρο στο πορτμπαγκάζ για να διαπιστώσει εάν αυτό θα λιώσει λόγω της θερμότητας του κινητήρα.
Στην παραγωγή το αυτοκίνητο δεν μπήκε ποτέ, ωστόσο στις 10 και 11 Μαρτίου του 1970 στη Γενεύη, οι επισκέπτες της έκθεσης είχαν την ευκαιρία να δουν την C 111-II όχι μόνο στο περίπτερο της Mercedes, αλλά και στην πίστα, στο Circuit de Monthoux. Σε μια άλλη πίστα, αυτή του Nardò στην Ιταλία, το C 111-II D (με 3-λιτρο κινητήρα diesel 190 ίππων) θα κατέρριπτε 16 παγκόσμια ρεκόρ κινούμενο επί 60 ώρες με μέση ταχύτητα 252 km/h! Ένώ θα ακολουθούσαν και άλλα τέτοια επιτεύγματα, με πιο εντυπωσιακό το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας σε πίστα, με μία C 111 IV, εφοδιασμένη με V8 βενζινοκινητήρα 4,8 λίτρων, ισχύος 500 hp, να φτάνει τα 403,978 km/h.
Όλα αυτά θα αποτυπωθούν αναλυτικά στο βιβλίο “Mercedes-Benz C 111” που θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Motorbuch Verlag Stuttgart και θα φωτίσει νέες πτυχές της εξέλιξης αυτού του ονειρικού αυτοκινήτου. Η έκδοση βασίζεται σε εμπεριστατωμένη έρευνα, καθώς και σε αναλυτικές πληροφορίες και υλικό από τα αρχεία της Daimler AG, συμπεριλαμβανομένων πολλών προηγούμενων αδημοσίευτων φωτογραφιών.
Angelos Papapaschalis
Add comment