Κέα: Το νησί των εκπλήξεων!

Tο κοντινότερο στην ηπειρωτική Ελλάδα κυκλαδονήσι, η Κέα ή Τζια, έχει ένα εντελώς δικό του χαρακτήρα και μία απρόσμενα μακρά, για τον ανυποψίαστο, ιστορία. Ενώ σε κάθε περίπτωση η ομορφιά του φυσικού του περιβάλλοντος σε προκαλεί να περπατήσεις τα αμέτρητα μονοπάτια του απολαμβάνοντας παράλληλα και τη δροσιά της θάλασσας στις εξαιρετικές παραλίες του.

Την είπαν Τετράπολη την είπαν και Υδρούσα. Είναι η Κέα, η Τζια της καθομιλουμένης, πού για κάποιους είναι απλώς η «πύλη των Κυκλάδων», καθώς η απόσταση που σε χωρίζει από το Λαύριο είναι – δεν είναι μία ώρα, αλλά είναι επίσης το νησί με τις τέσσερις πόλεις-κράτη της αρχαιότητας και με τις άφθονες πηγές που επί αιώνες προσέφεραν απλόχερα το καθαρό νερό τους σε ανθρώπους και ζωντανά. Μέχρι λοιπόν να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις μπει στο πλοίο και να πιείς έναν καφέ, έρχεται η ώρα να αποβιβαστείς στην Κορησσία, λιμάνι της Τζιας και ταυτοχρόνως «απόγονο» της αρχαίας Κορησσού της μίας από τις τέσσερις πόλεις-κράτη που χάρισαν στο νησί το σχετικό προσωνύμιο. Κι αν θέλουμε να ξετυλίξουμε το νήμα από τους – πολύ – αρχαίους χρόνους θα πρέπει να αναφέρουμε και τις άλλες τρεις πόλεις του νησιού, δηλαδή την Ιουλίδα, την καλά κρυμμένη από τη θάλασσα σημερινή χώρα, την αρχαία Καρθαία στα νότια του νησιού που προσεγγίζεται μόνο μέσω μονοπατιού, αλλά και την Ποιήεσσα στα δυτικά παράλια του νησιού.

Η πρωτεύουσα Ιουλίδα

Βγαίνεις λοιπόν στο λιμάνι έχοντας προηγουμένως απολαύσει την είσοδο του πλοίου στον όρμο του Αγίου Νικολάου – και μαζί της το όμορφο θέαμα του ομώνυμου φάρου – κι αν θελήσεις να κάνεις μία πρώτη βόλτα στην πρωτεύουσα του νησιού Ιουλίδα πριν αρχίσει να καίει ο ήλιος δεν θα χρειαστείς παραπάνω από 10 λεπτά με το αυτοκίνητο, απολαμβάνοντας καθ’ οδόν την κοιλάδα του Μυλοποτάμου με τις χαρακτηριστικά ανάγλυφες πλαγιές της. Το αυτοκίνητο το παρκάρεις εκτός του «αστικού» ιστού, αφού η Ιουλίδα – ορθώς – διατήρησε τη χρήση των καλντεριμιών της μόνο από πεζούς, προκειμένου να διατηρήσει την προσωπικότητά της, η οποία αναμφίβολα είναι ιδιαίτερη, καθώς… δεν είναι αυτό που νομίζετε. Δεν είναι δηλαδή ο τυπικός κυκλαδίτικος οικισμός, αφού τα σπίτια της και πολύχρωμα είναι, και καλύπτονται από κεραμοσκεπές – με τις τελευταίες να οφείλουν την ύπαρξή τους στο γεγονός ότι στην Τζια το χειμώνα χιονίζει!

Και ήταν επί αιώνες η Ιουλίδα χωρισμένη σε «ταξικές» συνοικίες, που ναι, είναι αυτό που νομίζετε: ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και την κοινωνική θέση τους οι Τζιώτες έμεναν σε αντίστοιχα τμήματα του οικισμού. Τα περισσότερα δε σπίτια ήταν ουσιαστικά οι δεύτερες κατοικίες τους, καθώς οι πρώτες βρίσκονταν στην ύπαιθρο όπου διέμεναν τον περισσότερο καιρό οι κάτοικοι του νησιού, στηρίζοντας κτηνοτροφία, αγροτική παραγωγή και κατ’ επέκταση την οικονομία ολόκληρης της Κέας.

Διαβαίνοντας, λοιπόν, με τα πόδια την «πύλη» της Ιουλίδας έρχεσαι σε μια πρώτη επαφή με τα «στεγάδια» – σήμα κατατεθέν του οικισμού. Πρόκειται τις στοές που σχηματίζονται από τις αυλές των ορόφων των κατοικιών που σκεπάζουν το δρόμο. Ενώ ανηφορίζοντας προς την πλατεία του πανέμορφου ιστορικού δημαρχείου θα συναντήσεις και την ταμπέλα που σε ενημερώνει για τον χρόνο και την απόσταση που σε χωρίζει με τα πόδια από διάφορα σημεία του νησιού. Και είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι την ευρύτητα και τη λειτουργικότητα των φημισμένων μονοπατιών της Τζιας που διαθέτουν καλή σήμανση και σου επιτρέπουν να ακολουθήσεις τμήματά τους αφήνοντας το αυτοκίνητό σου σε διάφορα σημεία της ενδοχώρας.

Από το λιμάνι στις ανατολικές ακτές

Ο γύρος του κόλπου του Αγίου Νικολάου αναπόφευκτος, σε φέρνει στο Βουρκάρι – το πάλαι ποτέ ψαροχώρι που με τα μπαράκια του προσφέρει τη δυνατότητα βραδινής διασκέδασης – και στον αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Ειρήνης, με μία διαδρομή που σου δίνει την ευκαιρία να θαυμάσεις την ομορφιά του φάρου από όλες τις δυνατές πλευρές. Λίγο μετά σε περιμένει το στενό του Λάμπρου Κατσώνη, η στενή λωρίδα γης πάνω από την οποία λέγεται ότι οι ναύτες του μεγάλου πυρπολητή πέρασαν, σηκώνοντας στα χέρια τους το πλοίο τους, για να διαφύγουν από τον κλοιό των Οθωμανών.

Από το Βουρκάρι, τώρα, έχεις τη δυνατότητα να κινηθείς προς τον ΟΤζια, έναν κόλπο που όχι μόνο διαθέτει μία όμορφη αμμουδιά, αλλά σου προσφέρει και απίστευτες εικόνες καθώς απομακρύνεσαι από αυτόν, σκαρφαλώνοντας στο δρόμο είτε προς την Παναγία την Καστριανή είτε προς κάποια από τις ανατολικές, πανέμορφες και μη τουριστικοποιημένες – καθώς βρίσκονται σε περιοχή Natura – παραλίες του νησιού. Μικρή εξαίρεση ως προς την τουριστικοποίηση το Σπαθί, που δεν απέφυγε τελικά τις ομπρελοξαπρώστρες σε ένα μεγάλο μέρος του, αλλά που και πάλι αξίζει για χάρη του να σκονίσεις το αυτοκίνητό σου στον μήκους 5,5 χιλιομέτρων χωματόδρομο.

Εδώ δεν απολαύσαμε μόνο τα πραγματικά υπέροχα νερά αυτής της προστατευμένης από το βοριά παραλίας, αλλά είχαμε και την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν ενδεχομένως ρομαντικό τζιώτη, που μαθαίνοντας την τέχνη της μελισσοκομίας από τον πατέρα του, έχει καταφέρει να δηλώνει μόνιμος κάτοικος αυτού του απομακρυσμένου οικισμού της Κέας. Και προσέξτε: στο Σπαθί ο χωματόδρομος έφτασε μόλις το 1987, ενώ η ΔΕΗ ήρθε 4 χρόνια αργότερα, το 1991!

Εδώ λοιπόν ο Γιώργος Θώδος έχει καταφέρει να στήσει το δικό του αγρόκτημα αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν δυνατότητες παραμονής στην ύπαιθρο όταν παράγεις προϊόντα υψηλής ποιότητας και αξίας. Και είναι ο Γιώργος που θα ακούσουμε να λέει πώς τα παλιότερα χρόνια ολόκληρο το νησί είχε σοβαρή παραγωγική δραστηριότητα, με τους κατοίκους του να αξιοποιούν τα βελανίδια, τόσο για ζωοτροφή όσο και για την παρασκευή βαφών για τη βυρσοδεψία, να εκτρέφουν βοοειδή και να καλλιεργούν συστηματικά τη γη. Εδώ είναι που θα μιλήσουμε και για το εργοστάσιο εμαγιέ (τα ερείπια του οποίου βρίσκονται έξω από την Κορησσία) το οποίο κατασκεύαζε μαγειρικά σκεύη αλλά και κράνη για το στρατό διαφόρων χώρων παραμένοντας σε λειτουργία μέχρι το 1957.

Παραλίες και «όχτες»

Λογικό ζητούμενο οι παραλίες σε ένα νησί το καλοκαίρι, σε φέρνουν λογικά να ακολουθείς κάποια στιγμή και το δρόμο που από την Ιουλίδα οδηγεί – μέσα από την ενδοχώρα – προς τα νότια, προς τις δυτικές ακτές της Κέας με πρώτη στάση στις Ποίσσες, οι οποίες οφείλουν το όνομά τους στην αρχαία Ποιήεσσα, και τη μεγάλη όμορφη αμμουδιά τους.

Δεύτερη στάση ο Κούνδουρος το πλέον κοσμικό σημείο του νησιού, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει σε παρουσία πάσης φύσεως σκαφών και δυνατότητα για θαλάσσια σπορ. Πρόκειται για έναν ολόκληρο οικισμό αποτελούμενο κατά κύριο λόγο από παραθεριστικές κατοικίες, κάποιες από τις οποίες είναι πρώην ανεμόμυλοι που άλλαξαν χρήση, ενώ οι υπόλοιπες είναι καλαίσθητες κατασκευές από πέτρα που δένουν αρμονικά με το τοπίο. Και η Τζια μπορεί να υπερηφανεύεται από αυτή την άποψη, καθώς κατάφερε να γεμίσει με εξοχικές κατοικίες οι οποίες όμως όχι μόνο δεν ενοχλούν, αλλά αποτελούν και μία ευχάριστη νότα στο τοπίο – κάτι που στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά δεδομένο είναι όταν μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη. Λέγεται μάλιστα ότι τη δεκαετία του 2000 ο αριθμός των οικοδομικών αδειών που εκδόθηκαν ήταν – με βάση την έκταση του νησιού – από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα.

Στη διαδρομή σε συντροφεύουν οι αμέτρητες πεζούλες (αναβαθμίδες ή όχτες, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι), που δημιουργούσαν και συντηρούσαν επί αιώνες οι κάτοικοι του νησιού προκειμένου να συγκρατήσουν χώμα και νερό για τις καλλιέργειες τους. Αυτές αποτελούν θα έλεγε κανείς σήμα-κατατεθέν της Τζιας, αφού είναι δύσκολο να βρεις πλαγιά που να μη δίνουν το παρών. Σημειώστε ότι η τέχνη της ξερολιθιάς είναι κάτι για το οποίο οι Τζιώτες αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι. Σε αυτές λοιπόν τις όχτες φύτρωναν όχι μόνο οι βελανιδιές που και σήμερα βλέπουμε στο νησί, αλλά μεταξύ άλλων και εκλεκτής ποιότητας κριθάρι που «εξαγόταν» στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία.

Εις το επανειδείν

Η ώρα του αποχαιρετισμού σε βρίσκει πλήρη από εικόνες, εντυπώσεις και… θάλασσα. Αφήνεις πίσω σου ένα νησί στο οποίο μπορείς εύκολα να βρεθείς για ένα Σαββατοκύριακο – και που λόγω της εγγύτητάς του ενδεχομένως το είχες παρεξηγήσει. Αν μάλιστα έχεις επιλέξει κάποιο απογευματινό/βραδινό δρομολόγιο για την επιστροφή τότε μπορείς να απολαύσεις και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την μικρή ή μεγάλη απόδρασή σου στην Κέα.

Info

• Η Κέα ή Τζια είναι το 6^ο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων και διαθέτει, μαζί με τη Μήλο, ένα από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια του Αιγαίου. Το όνομα Κέα οφείλεται στον ήρωα Κέω -επικεφαλής των Λοκρών εποίκων του νησιού. Το Τζια προήλθε από το Ζία το όνομα που έδωσαν οι Φράγκοι στο νησί όταν το κατέλαβαν, το 1204.
• Στα αξιοθέατα της πρωτεύουσας Ιουλίδας περιλαμβάνεται το αρχαιολογικό μουσείο (τηλ. 22880-22079), το Ιστορικό Δημαρχείο και το παλιό δημοτικό σχολείο, έργα του μεγάλου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, αλλά και ο λαξευμένος στο βράχο περίφημος Λέων (700 π.Χ.), λίγο έξω από τον οικισμό. Σημειώστε ότι η Κέα έχει επίσης «προσφέρει» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας τον περίφημο Κούρο της Κέας που ανακαλύφθηκε στην Κορησσία.
• Ο αρχαιολογικός χώρος της Αγίας Ειρήνης στο Βουρκάρι, όπου θα δείτε τον προϊστορικό οικισμό και ερείπια από το ιερό και τις οχυρώσεις της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000-1600 π.Χ.).
• Στον Μυλοπόταμο μπορείτε να επισκεφτείτε το Μουσείο Αγροτικής, Λαογραφικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Κέας (τηλ. 22880-22481).
• Τα μονοπάτια της Κέας, δημιουργήθηκαν στους αρχαίους χρόνους, για να πάρουν τη σημερινή τους μορφή στο πέρασμα των αιώνων συγκροτώντας σήμερα ένα δίκτυο με συνολικό μήκος που ξεπερνά 81 χλμ. και σας επιτρέπει να γυρίσετε όλο το νησί με τα πόδια.
• Παραλίες η Κέα διαθέτει ουκ ολίγες. Ξεκινώντας από το λιμάνι, στον όρμο του Αγίου Νικολάου συναντάμε αρχικά την παραλία της Κορησσίας και στη συνέχεια το Γιαλισκάρι. Στα βόρεια του νησιού έχουμε τον Οτζιά, ενώ στα δυτικά, νοτίως της Κορησσίας και της Ιουλίδας, μας περιμένουν οι Ποίσσες, ο κοσμικός Κούνδουρος, το Καμπί και το Λιπαρό.
• Στα ανατολικά έχουμε τις εξαιρετικές και μη τουριστικοποιημένες παραλίες (καθώς βρίσκονται σε περιοχή Natura) Σπαθί, στο οποίο φτάνεις μετά από 5,5 χλμ. βατού χωματόδρομου, τη Συκαμιά – και δίπλα της το Καλυδονύχι, τον Oρκό (που είναι και η μόνη στην οποία φτάνεις από ασφαλτοστρωμένο δρόμο) και τον Τηλέγραφο (πιο δύσκολη διαδρομή). Ενώ νοτιότερα, στην περιοχή της αρχαίας Καρθαίας θα βρείτε τις παραλίες Πόλες και Καλησκιά.
• Ο Φάρος στο ακρωτήριο Τάμελος, στο νότιο άκρο του νησιού, προσφέρει εντυπωσιακή θέα σε όλες τις Κυκλάδες.
• Το Μοναστήρι της Παναγιάς της Καστριανής, προστάτιδας του νησιού, το οποίο ιδρύθηκε στις αρχές του 18^ου αιώνα και είναι χτισμένο πάνω σε έναν εντυπωσιακό βράχο στο βορειανατολικό άκρο της Τζιας, 12 περίπου χιλιόμετρα από την Ιουλίδα.

• Ο ναός των Άγιων Αποστόλων (12^ος αιώνας) μεταξύ Ελληνικών και Κάτω Μεριάς με αγιογραφίες 13^ου-14^ου αιώνα και η μονή Επισκοπής στη Μεσαριά (με ναό του 1651 καιβυζαντινή οχύρωση), χτισμένη πάνω σε αρχαίο ναό γυναικείας θεότητας.
• Μια ιδιαίτερης ομορφιάς διαδρομή σε φέρνει στον ναό του Αγίου Συμεών ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε παλιότερο ιερό της θεάς Αφροδίτης, στην κορυφή ενός λόφου και προσφέρει εξαιρετική θέα.
• Η Καρθαία, που φαίνεται ότι υπήρξε και η σημαντικότερη από τις πόλεις-κράτη της Κέας, είναι ο κορυφαίος αρχαιολογικός χώρος του νησιού. Διαθέτει ακρόπολη, δύο δωρικούς ναούς (του Πυθίου Απόλλωνος [περ. 530 π.Χ.] και της Αθηνάς [περ. 500 π.Χ.]) και λιθόκτιστο – 880 θέσεων – θέατρο στη δυτική πλαγιά της ακρόπολης. Εδώ θα φθάσετε ακολουθώντας το μονοπάτι.

Eleon Apartments

Μάνα και κόρη, Γεωργία Βασιλάκη και Άννα Σέρβου, σε υποδέχονται με το χαμόγελο στα χείλη στο Eleon Apartments, ένα ολοκαίνουριο συγκρότημα λίγο έξω από την Κορησσία και σε μικρή απόσταση (3,9 χλμ.) από την Ιουλίδα. Τα καλόγουστα διαμερίσματα του συγκροτήματος διαθέτουν δική τους πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα και όλες τις σύγχρονες ανέσεις (τηλεόραση, wi-fi, σεσουάρ κλπ.). Το Elaion Apartments διαθέτει επίσης δικό του πάρκινγκ και πισίνα (τηλ. 22880 21831).

VOLKSWAGEN TIGUAN 1.5 TSI EVO

Το διαχρονικά επιτυχημένο Volkswagen Tiguan ήταν αυτό που μας επέτρεψε να κινηθούμε άφοβα σε όλους τους τύπους οδοστρωμάτων που διαθέτει η Κέα. Συνώνυμο, ως τυπικότατο SUV, των περιηγήσεων και των εκτός ασφάλτου αναζητήσεων, το Tiguan δεν προσφέρει στον οδηγό του μόνο την αυξημένη του απόσταση από το έδαφος – εγγύηση για απροβλημάτιστες χωμάτινες διαδρομές – αλλά και ένα πολύ επιτυχημένο cocktail χώρων και εξοπλισμού. Βλέπετε το Tiguan είναι από τα πλέον ευρύχωρα SUV της κατηγορίας, χωρίς όμως από την άλλη να μπορείς να το χαρακτηρίσεις ιδιαίτερα ογκώδες, αφού στη διήμερη περιπλάνηση μας στην Κέα ουδέποτε προβληματιστήκαμε όταν χρειάστηκε να πραγματοποιήσουμε κάποιον ελιγμό ή να παρκάρουμε το αυτοκίνητο. Από την άλλη η ποιότητα κατασκευής, η χωροταξική διαμόρφωση, η χρηστικότητα και η εργονομία αφήνουν ελάχιστα περιθώρια κριτικής με το SUV της Volkswagen να αποδεικνύεται σχεδόν εκνευριστικά… «γερμανικό», δηλαδή ολοκληρωμένο. Είναι δε εξοπλισμένο με ένα πλήρες «πακέτο» που περιλαμβάνει μια σειρά προηγμένα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού, όπως το Active Cruise Control που σου επιτρέπει να ταξιδεύεις ξεκούραστα και δίχως άγχος, αφού φροντίζει να κρατά μόνο του απόσταση ασφαλείας από τον προπορευόμενο. Στη βασική του έκδοση “Tiguan 1.5 TSI 130PS ACT EVO” διαθέτει τον 1.498 κ.εκ. υπερτροφοδοτούμενο (TSI) βενζινοκινητήρα EVO με σύστημα απενεργοποίησης κυλίνδρων υπό μερικό φορτίο, που μειώνει σημαντικά την κατανάλωση.

Πηγή: caranddriver.gr